فکر می‌کنم به‌ش
ولی شاید اصلاً فکر نکردم بهشفکر می‌کنم به‌ش
ولی شاید اصلاً فکر نکردم بهشنُه: اونی که دربارۀ کشتیِ ارواحه
سه سال پیش که هنوز کشته‌مردۀ خبر بودم و هر روز تقریباً سی، چهل سایت خبری رو می‌خوندم (ازجمله سایت‌هایی که داغ‌ترین خبرشون عکس هِیلی مَتِرز با بیکینی بود)، تو سایت راشا تودِی عجیب‌ترین و غم‌انگیزترین خبری رو خوندم که می‌شد تصور کرد. تیتر خبر این بود: «کشتی‌های ارواح» پُر از دریانوردان مرده در سواحل ژاپن پهلو می‌گیرند. البته، انتخاب تیتر واقعاً عالیه. حالا خود خبر چی بود؟ قایق‌های چوبی زپرتیِ ماهی‌گیرهای کرۀ شمالی، با ماهی‌گیرهای مرده‌ای که گاهی چیزی در حد اسکلت ازشون باقی‌مونده بوده، به سواحل ژاپن می‌رسیدند. یک بار هم ماهی‌گیرها زنده بودند توی قایق و نجاتشون دادند. نکتۀ جالب ماجرا ادامه‌داربودنِ این روند بود. تا موقع تنظیم خبر، 25 مرده. هیاما هیرومی، ماهی‌گیر ژاپنی گفته بود تو این فصل سال اینجا هوا زمهریر و طوفانیه و با این قایق‌هایی که این بیچاره‌ها استفاده می‌کنند نمی‌شه مطمئن دریانوردی کرد. نمی‌دونم چیه که تخیلات ما رو این‌قدر شدید به دریا گره می‌زنه (هرچند برای خودم تئوری‌ای دارم)، اما هنوز که هنوزه به این خبر فکر می‌کنم و می‌بینم عجیب‌ترین اتفاقی که می‌تونه بیفته همینه. قایقی از راه برسه و کناره بگیره که سرنشینانش مرده‌اند.
