چهل و یک

در خونه رو باز کردم تا بارون صبح مرداد رو تماشا کنم که روی نهال‌های نارنج توی گلدون می‌باره. بی‌خبر از همه‌جا دیدم دارم این رو می‌خونم:

Do you remember me? How we used to be?

Do you think we should be closer?

(closer closer closer closer closer)

زیاد طول نکشید تا یادم بیاد که آهنگ Your Possible Pasts ِ پینک فلویده. نمی‌دونم هم چرا این. اهمیتی هم نداره. یه سری قصه و شخصیت و ترانه و حرف و متلک و فحش وغیره تسخیرم کردن و هر از گاهی به سطح می‌آن و نکته‌شون رو گوشزد می‌کنن و می‌رن. از شرشون خلاصی ندارم.