speaking strictly for me w e both could have died then and there.

A life spent making mistakes is not only more honorable , but more useful than a life spent doing nothing . ~ George Bernard Shaw به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل / و گر مراد نیابم به‌قدر وسع بکوشم. سعدی

جورج برناد شاو هم یه وقتی گفته «زندگی‌ای که سراسر وقف اشتباه‌کردن شده شرافتمندانه‌تر و مفیدتر از زندگی‌ایه که وقف هیچ‌چیز نشده.» اگر این حرف نتونه تکونتون بده، هیچی نمی‌تونه. بر خود نماز میّت بخوانید.

این اواخر سریالی دیدم که آورده‌ش برام یه اصل اساسیه: اثبات ادعا با مدعیه . یا برید مداخل مربوط به burden of proof تو حقوق و فلسفه رو بخونید. تو ذهن همۀ ما بیست‌وچهاری دادگاه برپاست. اون هم نه دادگاه با قاضی عادل و هیئت منصفه، که اگه بود مسئله‌ای نبود. دادگاه صحرایی برپاست با جوخۀ اعدام حی‌وحاضر. ولی خوانندۀ عزیز! در...

تو یکی از همون اپیزودهای اول فرندز ، چندلر از یه دختری خوشش می‌آد و مانیکا به‌ش می‌گه، «پاشو برو پیشش و باهاش قرار بذار.» چندلر یه پوزخندی می‌زنه که یعنی برو بابا دلت خوشه. بعد مانیکا می‌پرسه، «مگه بدترین اتفاقی که می‌تونه بیفته چیه؟» چندلر هم، با همون طنز آمیخته به کنایۀ همیشگی جواب می‌ده، «ممکنه بمیرم.» همین مردن که...

Just a friendly reminder: When the light leaves you, it leaves you behind at the speed of light.

as the images unwind.

هرودوت توی جلد اول کتاب تاریخ ش دربارۀ بازار ازدواج بابل باستان نوشته، و جالبه در کل. همۀ دخترهای دم‌بخت رو جمع می‌کردن و می‌بردن یه جا و یکی -مثل فروشنده یا کارگزار حراج- شروع می‌کرده این‌ها رو مثل برده فروختن. اول از همه زیباترین رو می‌فروخت و همین‌طور پیش می‌رفت تا زیبارویان تموم بشن. مردان ثروتمند برای تصاحب این...

اگر از بام تا شام مشغول نوشتن و ترجمه و فکرکردن به این دو نبودم، الآن اون‌قدر توان ذهنی داشتم که یادداشتکی بنویسم وبلاگی. ولی خب، هر برهه‌ای از زندگی یک جوره و این برهه هم این‌جوره. و آخر بگذرد این نیز هم زود. وبلاگ‌هاتون رو می‌خونم، همون‌طور که بالی در جریانه.

دیدی یه وقت‌هایی حوصله نداری، یا سرت شلوغه و وقت نداری، یا تنبلی و هرچی هست و نیست رو ول می‌کنی روی میزت و بعد به خودت می‌آی می‌بینی زیر کوهی از کاغذ و کتاب و دفترچه باید دنبال اتود لامی قرمز هفت‌دهمت بگردی چون با هیچ‌چیز دیگه‌ای جز اون نمی‌تونی درس بخونی؟ بعد کمر همّت می‌بندی و شروع می‌کنی میز رو از هرچیز غیرضروری...

Quite a few experiences of late have shown me that I'm totally okay with different body types. As a general rule, I don't comment on anyone's body unless some certain criteria are met. I'm against body shaming and well, I'm quite happy with my own body as a whole, and believe everybody else should be too. But this...

سفر همیشه می‌تونه باعث تغییر دیدگاه و روّیه بشه. می‌تونه آدم رو ازاساس دگرگون کنه حتی. case in point، بنده الآن به این نتیجه رسیدم که دلم می‌خواد وقت محدودی که طی روز برای خودم دارم رو خرج کسانی کنم که وقتشون رو خرجم می‌کنن. والسلام علکیم و رحمه الله و برکاته.

حدود سه سال پیش برای اولین‌بار بعد از اتمام دبستان رفتم چشم‌پزشکی برای معاینه. خب تو تمام این سال‌ها، خواهر و برادر و پدر و مادر و دوستان و اقوام یکی‌یکی عینکی می‌شدند و من انگار نه انگار. فکر می‌کردم چشم عقاب دارم. خلاصه فکر نمی‌کردم مشکلی باشه. بعد رفتم و چشم‌پزشک محترم گفت که بشینم رو صندلی و اون عینکه رو بزنم به...

کامنت گذاشته‌م «من با کسی که نمی‌خوادم کاری ندارم»، شش نفر اومدن رأی منفی دادن به‌ش تا الآن. تو این مایه‌ها که تو گه خوردی، باید کار داشته باشی. یه همچین ملّت غیوری داریم. خدایا من رو بخور.

نه، اشتباه نمی‌کنم. این بیست و هفتمین یادداشت امسالمه. یادداشت قبلی برای همیشه بین چرک‌نویس‌ها می‌مونه چون حوصله ندارم تمومش کنم. دربارۀ ایشی‌گورو و حافظه و هنرمندی از جهان شناور و یافته‌های نوروساینس دربارۀ حافظه و حرف اون دوستم بود (فرزند شهید) که به‌ش گفته بودن بیا توی یه مستندی دربارۀ یه شهید دیگه از خاطرات پدرت...

دیشب خواب عجیبی دیدم. البته صبح، طی آخرین چرتم قبل از بیداری بود. خواب دیدم که روی صفحۀ تلویزیون عکس دوست مرده‌ام پخش می‌شه و گریه می‌کنم. من چرا براش سوگواری نکردم؟ فرصتش رو نداشتم؟ مهم نبود برام؟ حالا چطور می‌تونم سوگواری کنم؟ باید به ف. بگم یه روز ببردم سر خاکش، شاید بتونم بشینم زارزار گریه کنم براش و رها بشم ازش....

یه وقت‌هایی آدم مازوخیسته و می‌خواد از این نمد برای خودش کلاهی ببافه. مثل بچه‌ها که با دندون لقّشون بازی می‌کنن. از اون درده لذّت می‌برن. ولی خب فرق بچه‌ها با حافظ همینه که بچه عجالتاً در همون حال کلاه خودش رو می‌بافه. حافظ ولی نه. ایشون یه غزل داره مطلعش اینه: روشن از پرتوِ رویت نظری نیست که نیست / منّتِ خاکِ درت بر...

نشسته‌ام پای سریال فرندز ، دسر توت‌فرنگی می‌خورم و به این فکر می‌کنم که من‌باب سلامت روانم، به زرزر کردن بیش‌تری محتاج‌ام. ولی اطراف‌واکناف ذهنم بدل به برهوت خدا شده و از اعماقش هم چیزی جز صدای حکیمانۀ «ولش کن نمی‌خواد زرزر کنی» بیرون نمی‌تراود. ول کردن، البته، در تمام شئون زندگی کنشی خداپسندانه است. حالا که دارم دقت...

وقتی سر کارت، مخصوصاً دورکاری، تو وضعیتی باشی که باید توی پیام‌رسان‌های شلوغ در دسترس بلافصل چند نفر بمونی، وقتی کارت تموم می‌شه دلت نمی‌خواد در دسترس کسی باشی. شاید حتی دلت نخواد با صمیمی‌ترین دوستت هم چت کنی. شاید دلت بخواد موزیک محبوبت رو پلی کنی و بخزی زیر پتو زیر باد کولر و بذاری همه‌چی از ذهنت بریزه بیرون. خلوت...

یک. یه دوراهی دیگه: تنها تو یه سوییت کوچیک یا یه خونۀ خوب با هم‌خونه؟ ترجیح شما کدومه؟ اگر مفصل جواب بدید که دیگه غلام‌ام. دو. نتیجۀ نهایی یا برآیند غایی ذوق‌وشوق داشتن نسبت به آدم‌ها، ستون و مرکز و محور بودن، برنامه‌ریز بودن، ال و بل و جیمبل بودن، سرخوردگی‌های مکرر و همیشگیه. ذکر جدیدم اینه: یه بار هم شما پیام بدید،...

کسی که برای اولین‌بار باهاش شهر لغزان رو گوش کردم و تو خاطرم به اسم اون ثبت‌وضبط شده، دیگه زنده نیست. خیلی قبل از این‌که به‌اختیار دست از زنده‌بودن برداره، دست از دوستی با هم کشیده بودیم. قهرمان دوستی‌های آتشین سریع‌الاحتراق بود. جوری سریع که طی شیش ماه بعد از آغاز دوستی‌مون، سه بار من رو تا نزدیکی شهر گرگان کشوند. یه...

شب بلند است ، شهر لغزان. ماه می‌بارد، قبر لرزان. ما گریزان از کوچه‌وخیابان، در میان اتاق‌ها سرگردان و خم زیر باری از عشق و عرفان، لب چاه عمیق آیندۀ ‌ مان هو می‌کشیم. هووووووو . آوای جغدی از نور گریزان، سگ‌هایی که بو می‌کشن پشت‌سر ما. می‌گن باید بپری از روی این آب. با لباس خیس بری به خواب. به رویاهایی ایستاده بر لب...

دو ماهه منتظرم اپیزود جدید ساوث پارک بیاد. بعد الآن بالأخره رفتم صفحۀ ویکی‌پدیا رو خوندم دیدم فصل 25 همین 6 تا اپیزوده فقط. خب بابا جاکش یا مثل آدم بساز یا نساز دیگه. یعنی چی آخه؟ اون از کاهش تدریجی تعداد اپیزودها به 10 تا، این هم که از اوضاع جدید که اپیزود ویژۀ بلند می‌سازن یا واسه یه فصل 6 تا اپیزود می‌سازن و خلاص....

به‌جای این‌که پا شم با مترو برم و پول زبون‌بسته رو تو خندق بلای اسنپ و تپسی نریزم، پس از اتمام یادداشت‌های صحنه و کشیدن چارت و غیره، نشسته‌ام وبلاگ می‌خونم و کامنت می‌ذارم. گلدون گندمی‌م گل داده، هنوز البته گلش نشکفته که امیدوارم به‌زودی بشکفه. منتهی هرچی به‌ش آب می‌دم انگار کمشه. نمی‌دونم باید به‌ش بیش‌تر آب بدم یا...

بالی، همون‌طور که می‌دونی امروز روز بزرگداشت سعدیه، ولی همون‌طور که احتمالاً نمی‌دونی امروز روز بزرگداشت بویی هم هست. البته، هر روز روز بزرگداشت بوییه و الآن دارم «ایلعازر» رو گوش می‌دم و این نامه رو برات می‌نویسم. بالی، دیشب باز دست روزگار یه ویدئو از بویی انداخت سر راهم تو اینستاگرام. البته ویدئوی جدیدی نبود. به‌شکل...

I learned to play chess when I was a little boy. My dad taught me how to play, and there were many individuals in my greater family who were rather good players. I competed against them occasionally and I'll never forget the first time I beat my dad. Although to his credit, he was having a bad migraine day, so that...

تا حالا این‌جوری به‌ش فکر نکرده بودم که جمله‌ها و مجموعه‌جمله‌های تکرارشونده در رمان fight club سازوکاری مثل موتیف در قطعات موسیقی دارن. تازه الآن دارم می‌فهمم چرا بعضی فصل‌ها خیلی شلوغ و سریعه (آلگریسیمو) و بعضی فصل‌ها خلوت و آروم (آندانته). یا چرا بعضی جمله‌ها با رگبار استرس شروع می‌شن (فورتیسیمو) و بعضی دیگه از...

پراکنده‌نوشت: الف. روز اول فروردین با یه سری از دوستان قرار گذاشتیم همدیگه رو ببینیم. وقتی همه رسیدن، بحث کشید به قرن جدید و فلان و بیسار (قرن جدید؟! یا... هالو! گوتن مورگن! یک سال ازش گذشته.) و هر کسی چیزی می‌گفت دربارۀ قرن گذشته. ازشون پرسیدم به‌نظرتون بهترین آلبوم موسیقی قرن گذشتۀ ایران کدومه؟ هیچ‌کس به این سؤال...

آلفرد می‌دید که هم برای فلیکس و هم ماری مقطعی از زمان آغاز شده است که نظیرش را گاهی کسانی تجربه می‌کنند که عمیق‌ترین هیجانات را از سر گذرانده‌اند. در چنین مقطعی از زمان، دیگر نه امیدی وجود دارد و نه ترسی، و از آنجا که چشم‌انداز آینده و امکان نگاه به گذشته از دست رفته است، آدمی حتی زمان حال را هم در گیجی و منگی سپری...